آموزگار

فرهنگی . اجتماعی . سیاسی . مذهبی

آموزگار

فرهنگی . اجتماعی . سیاسی . مذهبی

مناجات رمضانی همسر یک زندانی سیاسی

به نام خدای زندانیان بی گناه

« اللهمَّ اجعل صِیامی فیهِ صِیامَ الصائِمین، وَ قِیامی فیهِ قِیامَ القائِمین، وَ نَبِّهنی فیهِ عَن نَومَةِ الغافِلین، وَ هَب لی جُرمی فیهِ یا اِلهَ العالَمین، وَاعفُ عَنّی یا عافِیاً عَنِ المُجرِمین. »

خدایا روزه مرا در این روز مانند روزۀ روزه داران حقیقی قرار بده ، واقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی مقرر فرما ، ومرا از خواب غافلان بیدار ساز و در این روز جرم و گناهم را ببخش ای خدای عالمیان و مرا عفو فرما ای عفو کننده گناهکاران.

سلام خدای عزیزم!

ممنون که مرا نیز چون دیگر بندگانت بار دادی و بر خوان نعمتت جای دادی و یا این که اجازه دادی من چنین تصوری داشته باشم و شاد باشم به این خیال خوش!

مهربان خدای من!

ممنون که اجازه دادی این رمضان را نیز درک کنم هرچند که بدون همسرجان لطفش برایم کم می شود ولی همراهی در روزه داری هر روزه و شب زنده داری های هر شب درد دوری و بی خبری را تسکین می دهد و هر افطار و سحر که تو در دلم جای باز می کنی تا یاد او هم بیاید و بنشیند در این دل غم زده ام خدایی ات را که منزّه است از هرگونه تنگ نظری و بخل و حسد بیشتر حس می کنم.

همراه شب و روز تنهایی ام!

ممنون که به قدر مصیبت و بلایی که به من داده ای طاقت و صبرش را هم می دهی به مهر، ولی یادت باشد که اگر آنی از عنایتت محرومم کنی بی تابی ها کاری دستم می دهد کارستان!

مخاطب غرولندهای لحظات بی تابی!

از تو تمنایی دارم در این اولین روز ماهت، ماه رمضان: خدای بندگان مضطرّ، حالا که خود به کرمت مانع هجوم اوهام و خیالات دهشتناک بر ذهن خسته من می شوی و نمی گذاری سپاه اهریمن بر وجود ضعیف من غلبه کند، با پخش تصویرهای نامأنوس از همسرجان اسیر تنهایی و بی عدالتی ام که هر روز فشارها و تنگناها برایش بیشتر می شود و کینه توزی ها افزون تر، بیا و در این روزهای روزه داری و شب های احیاء و بیداری دعاهای مرا در حق او و همه ذی حقّان مستجاب گردان.

یاور همه روزهای سخت من!

می شود لطفی بکنی و لااقل پرده ای از آن حقایفی که بر همسرجان وارسته و رشید من گشودی به مهر، بر دل پرتمنای من بگشایی تا اندکی از آن طمأنینه ماورائی که او را نصیب آمده است بهره این کمترین شود و تحمل روزهای فراق و سختی های متعاقب آن را سهل و آسان کند برایم؟

مهربان خدای بندگان مضطرّ!

مرا دریاب که یک لحظه فروگذاشتنت مرا به گردابی هائل خواهد افکند که رهایی از آن ممکن نیست. مرا دریاب و هم چنان شایسته همسری بزرگمردی که نامش موجب فخر من است و نشانش چتر امنیت و اطمینانم، قرار ده.

آمین یا رب العالمین                               

فخرالسادات محتشمی پور
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد