هرکه خود را صاحب‌کمال پندارد آن پنداشت دلیل نقصان او بس باشد

علتی بتر ز پندار کمال
 نیست اندر جان تو ای ذو دلال 
از دل و از دیده‌ات بس خون رود
تا ز تو این معجبی بیرون شود 
علت ابلیس انا خیری بدست
وین مرض در نفس هر مخلوق هست
هر که نقص خویش را دید و شناخت
اندر استکمال خود ده اسپه تاخت

علتی بتر ز پندار کمال
 نیست اندر جان تو ای ذو دلال 
از دل و از دیده‌ات بس خون رود
تا ز تو این معجبی بیرون شود 
علت ابلیس انا خیری بدست
وین مرض در نفس هر مخلوق هست
هر که نقص خویش را دید و شناخت
اندر استکمال خود ده اسپه تاخت
زان نمی‌پرد به سوی ذوالجلال
کو گمانی می‌برد خود را کمال 
بر بلیس و دیو از آن خندیده‏اى
که تو خود را نیک مردم دیده‏اى‏
بر دکان هر زرنما خندان شده‌ست
ز آنکه سنگ امتحان پنهان شده‌ست
‏نازنینی تو ولی در حد خویش
الله الله پا منه زاندازه بیش
فتنه‌ی تست این پر طاووسیت
که اشتراکت باید و قدوسیت